Çeşitlilik içeren küresel hikaye anlatımlarıyla kabul gören anlayışları değiştirme

Small Axe'i oluşturan beş film belirli bir ortamda geçiyor: 1960'ların sonları ve 1980'lerin ortaları arasında Londra'da yaşayan Batı Hindistanlılar. Ancak izleyicilerin tepkisi, bu filmde dünyanın her köşesindeki izleyicilerin kendilerinden bir parça bulabileceğini gösteriyor.

Ojo, "Filmin sadece Birleşik Krallık'takiler için değil, dünyanın dört bir yanındaki insanlar için güçlü ve ilgili bir hikaye olduğuna inanıyoruz" diyor.

Hikayelerin ya yerel ya da küresel olması gerektiğini veya hikayelerin aynı anda hem özel konuları ele alıp hem insanlarla ilgili genel geçer gerçekleri yansıtamayacağını düşünmek hatadır. Gerçekte, büyük hikayelerin yaratıcılığı ve özgünlüğü, orijinal ortamlarının çok ötesindeki kitlelere ulaşabilir. Beş filmden oluşan Small Axe serisi, Siyahi İngilizlerin tarihte önemli yer eden bir hareketine ışık tutarak zamanında olduğu kadar günümüzde de uygun ve ilgili olan bir hikayeyi anlatıyor.

McQueen şunu ekliyor: "Yerel aslında küreseldir. Bu çok büyük bir mesele. Belirli bir konu değil, evrensel bir konu ele alınıyor." Mücadele, zafer ve toplulukları anlatan bu hikayeler hem özel hem evrenseldir. Bu tür hikayelerle haksızlıkla mücadele eden herkes empati kurabilir.

Hikaye anlatımı, Amazon Studios'un tam kalbinde yer alır. Ojo, "Biz olan düzeni bozuyoruz, yenilik getiriyoruz ve hikayelere bayılıyoruz." diyor. "Bu hikayeleri dünyada olabildiğince çok kişiye tanıtmak istiyoruz. Bunu başarabilmek için dünyadaki farklı insanların kendilerinden bir parça bulabilecekleri hikayeler anlatmalıyız [...] İnsanların dünyanın dört bir yanından gelen hikayeler duymasını istiyoruz."

Bu nedenle Amazon Studios'un Steve McQueen gibi yetenekli içerik oluşturucularla çalışması ve bu kişilerin yaratıcı vizyonlarını desteklemesi çok önemlidir. Küresel hikayelerin duyulmasına yardımcı olmak için onlara destek vermek gerekir.

Salke ise şunu söylüyor: "İster tüm dünyadaki kitlelerin ilgisini çekecek popüler eserler ister farklı bölgelerden gelen belirli program ve filmler üretelim amacımız hep aynıdır. Bu hikayelerin kendi sınırlarını aşıp tüm dünyadaki insanların hem kalbinde hem zihninde yer etmek istiyoruz."

Bu erişimi en üst düzeye çıkarmak için hikayenin nasıl tanıtılacağını, gücünün nasıl öne çıkarılacağını ve kitlelerle nasıl bağlantı kurulacağını anlamak gerekir.

Ojo, "Tüm sanat eserlerinin amacının insanları herhangi bir şekilde duygusal yönde etkilemek olduğuna inanıyoruz." diyor. "Yaptığımız işin büyük bir kısmını belirli bir konuyu inceleyip anlamaya çalışmak oluşturuyor: Bu eser izleyicileri duygusal açıdan nasıl çekebilir ve izleyicilerin deneyimleri sırasında neler hissetmesini istiyoruz?"

Bu konuda elde edilen bilgiler pazarlama stratejilerinde kullanılıyor. Ojo şunu belirtiyor: "Aslında empati kurmak pazarlamanın çok önemli bir parçasıdır." "Müşterilerimizi gerçekten anlamak için çok zaman harcıyoruz [...] yalnızca kim olduklarını anlamak için."

Pazarlamacılar, kitleleriyle kurdukları bağlantının içten ve çekici olmasını sağlamak için ürünlerini tanıdıkları kadar kitlelerini de tanımalıdır. Ojo şunu ekliyor: "En güçlü kampanyalar ve iletişim yöntemleri marka ile kültür arasındaki kesişimde yer alır. Bizim kitlelere ulaştırmak istediklerimiz ve kitlelerin önemsedikleri konular arasındaki güçlü kesişim noktalarını bulmalıyız."

Anlamlı, hikaye merkezli, kültürel açıdan ilgili pazarlamanın çok etkili olduğunu ne kadar söylesek azdır. Ojo şunu belirtiyor: "İlgilendiğiniz topluluğa sadık kaldığınız sürece onların da markanızla ilgilenmesini sağlayabilirsiniz. Bu tür pazarlamanın en güçlü noktalarından biri budur. Bu kitleler yalnızca müşteriniz olmakla kalmıyor aynı zamanda markanızın güçlü destekçileri hâline geliyor."

Bu hissi, yalnızca izleyiciler değil hikaye anlatıcıları da paylaşıyor.

McQueen'in filmleri gibi tüm dünyada başarılı olan hikayeler, diğer hikaye anlatıcılarının da benzer başarılar elde edip özel hikayelerle tüm dünyaya ulaşabileceklerini anlamalarına yardımcı oluyor. McQueen şunu söylüyor: "Dışarıdan bakan insanlar şunu düşünüyor: 'Bir dakika. Benim hikayem de önemli.'"